Daar is wêreldwyd 6 000 tot 7 000 verskillende tale.
Die getal dialekte is natuurlik baie hoër.
Maar wat is die verskil tussen ’n taal en ’n dialek?
Dialekte het altyd ’n duidelike gelokaliseerde toon.
Hulle behoort tot variëteite in streektale.
Dit beteken dialekte is ’n taalvorm met die kleinste reikwydte.
Die algemene reël is dat dialekte net gepraat en nie geskryf word nie.
Hulle vorm hul eie taalsisteem.
En hulle volg hul eie reëls.
Elke taal kan teoreties verskeie dialekte hê.
Alle dialekte val onder ’n land se standaardtaal.
Almal in die land kan die standaardtaal verstaan.
Mense wat verskillende dialekte praat, kan daarin met mekaar kommunikeer.
Byna alle dialekte word minder belangrik.
In stede hoor jy byna glad nie meer dialekte nie.
Die standaardtaal word gewoonlik ook by die werk gepraat.
Daarom word dit dikwels gesê dat dialeksprekers eenvoudig en onopgevoed is.
En tog kom hulle op alle sosiale vlakke voor.
Dialeksprekers is dus nie minder intelligent as ander mense nie.
Inteendeel!
Mense wat ’n dialek praat, het baie voordele.
Soos in ’n taalkursus.
Dialeksprekers weet daar is verskillende taalkundige vorms.
En hulle het geleer om vinnig van taalkundige vorm te verwissel.
Daarom het dialeksprekers ’n beter bevoegdheid vir variasie.
Hulle kan aanvoel watter taalstyle by ’n bepaalde situasie pas.
Dis selfs wetenskaplik bewys.
Wees dapper en gebruik dialek – dis die moeite werd!