Υπάρχουν περίπου 7 δισεκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο.
Όλοι έχουν μια γλώσσα.
Δυστυχώς δεν είναι πάντα η ίδια.
Για να μπορούμε να επικοινωνούμε με άλλους λαούς πρέπει λοιπόν να μαθαίνουμε ξένες γλώσσες.
Αυτό συχνά θέλει κόπο.
Υπάρχουν όμως γλώσσες που μοιάζουν πολύ μεταξύ τους.
Αυτοί που τις μιλούν καταλαβαίνουν ο ένας τον άλλον, χωρίς να γνωρίζουν την άλλη γλώσσα.
Αυτό το φαινόμενο ονομάζεται αμοιβαία κατανόηση.
Εκεί υπάρχουν δύο τύποι.
Ο πρώτος τύπος είναι ηπροφορική αμοιβαία κατανόηση.
Εδώ οι ομιλητές καταλαβαίνουν ο ένας τον άλλον, όταν συνομιλούν μεταξύ τους.
Δεν καταλαβαίνουν όμως τον γραπτό λόγο της άλλης γλώσσας.
Αυτό οφείλεται στην διαφορετική γραφή που έχει η άλλη γλώσσα.
Ένα παράδειγμα γι΄αυτό είναι τα ινδικά και τα ούρντου.
Η γραπτή αμοιβαία κατανόηση είναι ο δεύτερος τύπος.
Εδώ υπάρχει κατανόηση του γραπτού λόγου της άλλης γλώσσας.
Στον προφορικό λόγο όμως οι ομιλητές δεν μπορούν να συνεννοηθούν καλά.
Αυτό οφείλεται στο ότι έχουν τελειώς διαφορετική προφορά.
Η γερμανική και η ολλανδική γλώσσα είναι ένα παράδειγμα για αυτό.
Οι περισσότερες γλώσσες με στενή συγγένεια περιλαμβάνουν και τους δύο τύπους.
Αυτό σημαίνει ότι είναι αμοιβαία κατανοητές στον προφορικό και στον γραπτό λόγο.
Τα ρωσικά και τα ουκρανικά ή τα ταϊλανδέζικα και τα λαοτινά είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα.
Η αμοιβαία κατανόηση μπορεί να είναι όμως και δυσανάλογη.
Σε αυτή την περίπτωση το επίπεδο κατανόησης των ομιλητών δεν είναι ίδιο.
Οι Πορτογάλοι καταλαβαίνουν τους Ισπανούς καλύτερα από ότι οι Ισπανοί τους Πορτογάλους.
Επίσης οι Αυστριακοί καταλαβαίνουν τους Γερμανούς καλύτερα από ότι το αντίστροφο.
Σε αυτά τα παραδείγματα η προφορά και η διάλεκτος είναι αυτά δυσκολεύουν την κατανόηση.
Οι πραγματικά καλές συζητήσεις απαιτούν περαιτέρω μάθηση...