Για τον εγκέφαλό μας έχει σημασία, πότε μαθαίνουμε μια γλώσσα.
Διότι υπάρχουν πολλά κέντρα αποθήκευσης για διάφορες γλώσσες.
Δε αποθηκεύονται μαζί όλες οι γλώσσες που μαθαίνουμε.
Οι γλώσσες που μαθαίνουμε ως ενήλικες έχουν έναν ειδικό αποθηκευτικό κέντρο.
Αυτό σημαίνει ότι η επεξεργασία των νέων κανόνων γίνεται σε διαφορετικό τομέα του εγκεφάλου.
Δεν αποθηκεύονται μαζί με την μητρική γλώσσα.
Αυτοί που μεγαλώνουν ως δίγλωσση, ωστόσο, χρησιμοποιούν μόνο ένα τμήμα του εγκεφάλου.
Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξαν πολλές μελέτες.
Οι νευροεπιστήμονες έκαναν διάφορα τεστ σε άτομα.
Αυτά τα άτομα μιλούσαν άπταιστα δύο γλώσσες.
Κάποιοι από αυτούς είχαν μεγαλώσει και με τις δύο γλώσσες.
Αντίθετα, οι υπόλοιποι έμαθαν την δεύτερη γλώσσα αργότερα.
Κατά τη διάρκεια γλωσσικών δοκιμασιών, οι ερευνητές μπόρεσαν να μετρήσουν την δραστηριότητα του εγκεφάλου.
Έτσι είδαν ποιες περιοχές του εγκεφάλου δούλευαν κατά την διάρκεια των δοκιμασιών.
Και είδαν ότι αυτοί που μάθαιναν ''αργά'' είχαν δύο κέντρα λόγου!
Αυτό το υποψιάζονταιν ήδη από καιρό.
Οι άνθρωποι με εγκεφαλικά τραύματα παρουσιάζουν διάφορα συμπτώματα.
Έτσι, η βλάβη στον εγκέφαλο μπορεί να οδηγήσει και σε προβλήματα στην ομιλία.
Τα άτομα αυτά συχνά δεν μπορούν να προφέρουν ή να καταλάβουν καλά τις λέξεις.
Οι τραυματίες ατυχημάτων που είναι δίγλωσση καμιά φορά παρουσιάζουν ασυνήθιστα συμπτώματα.
Τα προβλήματα τους στην ομιλία δεν αφορούν πάντα και στις δύο γλώσσες.
Όταν υπάρχει τραύμα μόνο στο ένα τμήμα του εγκεφάλου, το άλλο τμήμα μπορεί κάλλιστα να λειτουργεί.
Τότε, οι ασθενείς μιλούν τη μια γλώσσα καλύτερα από την άλλη.
Επίσης, οι δύο γλώσσες μαθαίνονται ξανά με διαφορετική ταχύτητα.
Αυτό αποδεικνύει ότι οι δύο γλώσσες δεν είναι αποθηκευμένες στο ίδιο μέρος.
Επειδή δεν τις έμαθαν ταυτόχρονα, σχηματίζουν δύο κέντρα.
Ο τρόπος με τον οποίο διαχειρίζεται ο εγκέφαλός μας πολλές γλώσσες, παραμένει άγνωστος.
Νέες ανακαλύψεις ίσως οδηγήσουν σε νέες στρατηγικές μάθησης...