Njerëzit krijuan gjuhë për të komunikuar.
Të shurdhët ose personat me probleme të dëgjimit kanë një gjuhë të tyren.
Kjo është gjuha e shenjave, gjuha themelore e të gjithë njerëzve të shurdhër.
Ajo përbëhet nga shenja të kombinuara.
Prandaj ajo është një gjuhë vizuale, pra, “e dukshme”.
A kuptohet gjuha e shenjave në një nivel ndërkombëtar?
Jo, edhe për shenjat ka gjuhë të ndryshme kombëtare.
Çdo vend ka gjuhën e tij të shenjave.
Ajo është e ndikuar nga kultura e atij vendi.
Sepse gjuha zhvillohet gjithnjë nga kultura.
Kjo vlen edhe për gjuhët qe nuk fliten.
Sidoqoftë, ekziston një gjuhë ndërkombëtare e shenjave.
Por shenjat e saj janë më të komplikuara.
Gjithsesi, gjuhët kombëtare të shenjave janë të ngjashme.
Shumë shenja janë ikonike.
Ato bazohen në formën e sendeve që përfaqësojnë.
Gjuha më e përhapur e shenjave është gjuha amerikane e shenjave.
Gjuhët e shenjave njihen si gjuhë në kuptimin e plotë të fjalës.
Ato kanë gramatikën e tyre.
Edhe pse është e ndryshme nga gramatika e gjuhëve të folura.
Kjo është arsyeja pse gjuha e shenjave nuk mund të përkthehet fjalë për fjalë.
Sidoqoftë, ka interpretues të gjuhës së shenjave.
Me gjuhën e shenjave, informacioni transmetohet në mënyrë simultane.
Kjo do të thotë se një shenjë e vetme mund të shprehë një fjali të tërë.
Në gjuhën e shenjave ka gjithashtu dialekte.
Veçoritë rajonale kanë shenjat e tyre.
Dhe çdo gjuhë e shenjave ka intonacionin e vet.
Kjo vlen edhe për shenjat: aksenti ynë tregon origjinën tonë.