म-ं आ-- --न प-िच-र----का-का--क--ी-हूँ
मैं आ_ दि_ प____ का का_ क__ हूँ
म-ं आ-ा द-न प-ि-ा-ि-ा क- क-म क-त- ह-ँ
-------------------------------------
मैं आधा दिन परिचारिका का काम करती हूँ 0 main---dha--in--ar--haar--a k- ka-- -a-atee-ho-nm___ a____ d__ p___________ k_ k___ k______ h___m-i- a-d-a d-n p-r-c-a-r-k- k- k-a- k-r-t-e h-o-------------------------------------------------main aadha din parichaarika ka kaam karatee hoon
ले--न-क--बहु- ज़्-------ं
ले__ क_ ब__ ज़्__ हैं
ल-क-न क- ब-ु- ज़-य-द- ह-ं
------------------------
लेकिन कर बहुत ज़्यादा हैं 0 l--in kar b---t----ad--h--nl____ k__ b____ z_____ h___l-k-n k-r b-h-t z-a-d- h-i----------------------------lekin kar bahut zyaada hain
वह --रे स------ं
व_ मे_ सा__ हैं
व- म-र- स-ह- ह-ं
----------------
वह मेरे साहब हैं 0 v-h---re s----- h--nv__ m___ s_____ h___v-h m-r- s-a-a- h-i---------------------vah mere saahab hain
Okulunun ilk gününü birçok insan hatırlar.
Ondan önce olanları ama artık bilmemektedirler.
Hayatımızın ilk yıllarını çok az hatırlarız.
Peki neden bu böyledir?
Neden bebekken yaşadıklarımızı hatırlamayız?
Bunun sebebi gelişimimizde yatar..
Dil ve zihin hemen hemen aynı anda gelişirler.
Ve birşeyi hatırlayabilmek için insanlar dile ihtiyaç duymaktadırlar.
Bu, yaşadıklarını anlayabilmeleri için dile ihtiyaç olduğunu gösterir.
Bilimciler çocuklar üzerinde birçok çalışma gerçekleştirdiler.
Bunu yaparken ilginç bir durum keşf ederler.
Çocuklar dil öğrenirken önceden yaşadıkları herşeyi unuturlar.
Bu durumda dili öğrenme başlangıcı, hatıraların da başlangıcıdır.
Çocuklar hayatlarının ilk üç yılında çok şey öğrenirler.
Her gün yeni bir şey yaşarlar.
Bu yaşda aynı zamanda birçok önemli tecrübler de edinmektedirler.
Yine de her biri yok olup gidiyor.
Piskologlar bu durumu, çocukça hafıza kayıbı olarak adlandırmaktadırlar.
Sadece adını söyleyebildikleri şeyler baki kalıyor.
Kişisel deneyimleri ise otobiyografik bellek hafızasına alıyor.
Tıpkı bir günlük gibi çalışıyor.
Hayatımızda gerekli olan herşey oraya kayıt ediliyor.
Bu durumda otobiyografik belleğimiz kişiliğimizi de şekillendirmektedir.
Gelişimi ise anadılımızı öğrenmemize bağlıdır.
Ve sadece dilimiz aracılığı ile hafızamızı canlandırabiliriz.
Elbette bebek olarak edindiğimiz bilgiler tamamen kayıp olmuyor.
Beynimizin bir yerinde kayıtlı kalıyorlar.
Ama onları tekrar çağıramıyoruz…- Çok üzücü, değil mi?