Sprachführer

de Vergangenheit der Modalverben 1   »   th อดีตกาล ของกริยาช่วย 1

87 [siebenundachtzig]

Vergangenheit der Modalverben 1

Vergangenheit der Modalverben 1

87 [แปดสิบเจ็ด]

bhæ̀t-sìp-jèt

อดีตกาล ของกริยาช่วย 1

[à-dèet-gan-kǎwng-grì-ya-chûay]

Wählen Sie aus, wie Sie die Übersetzung sehen möchten:   
Deutsch Thailändisch Hören Mehr
Wir mussten die Blumen gießen. เ-า-้อ---น-ำ--ก-ม้ เ_____________ เ-า-้-ง-ด-้-ด-ก-ม- ------------------ เราต้องรดน้ำดอกไม้ 0
r---d---w---ro-t----m-d-̀w----́i r__________________________ r-o-d-a-w-g-r-́---a-m-d-̀-k-m-́- -------------------------------- rao-dhâwng-rót-nám-dàwk-mái
Wir mussten die Wohnung aufräumen. เ-า-้---ำค---สะ-าดอพ--เ-้น-์ เ_______________________ เ-า-้-ง-ำ-ว-ม-ะ-า-อ-า-เ-้-ท- ---------------------------- เราต้องทำความสะอาดอพาทเม้นท์ 0
r----ha--n--t-m-kw-m-s---a-daw--â-----n r___________________________________ r-o-d-a-w-g-t-m-k-a---a-----a---a-t-m-́- ---------------------------------------- rao-dhâwng-tam-kwam-sà-a-daw-pât-mén
Wir mussten das Geschirr spülen. เราต--งล-าง-าน เ___________ เ-า-้-ง-้-ง-า- -------------- เราต้องล้างจาน 0
r-o--h-̂wng--a-n----n r__________________ r-o-d-a-w-g-l-́-g-j-n --------------------- rao-dhâwng-láng-jan
Musstet ihr die Rechnung bezahlen? พ--เ-อ---ง-่----ลด----ร----ล-า? พ________________________ พ-ก-ธ-ต-อ-จ-า-บ-ล-้-ย-ร-อ-ป-่-? ------------------------------- พวกเธอต้องจ่ายบิลด้วยหรือเปล่า? 0
p-̂-k--u---d-â-----à---in-du--y-rěu--hla-o p_____________________________________ p-̂-k-t-r---h-̂-n---a-i-b-n-d-̂-y-r-̌---h-a-o --------------------------------------------- pûak-tur̶-dhâwng-jài-bin-dûay-rěu-bhlào
Musstet ihr Eintritt bezahlen? พ-กเ-อ--อ--่-ย---ผ่--ป---ู--ว----อเปล่า? พ_______________________________ พ-ก-ธ-ต-อ-จ-า-ค-า-่-น-ร-ต-ด-ว-ห-ื-เ-ล-า- ---------------------------------------- พวกเธอต้องจ่ายค่าผ่านประตูด้วยหรือเปล่า? 0
pûa--tur̶-dhâw-g-ja-i-ka---à---hrà---o---ûay-r--u-b-l--o p__________________________________________________ p-̂-k-t-r---h-̂-n---a-i-k-̂-p-̀---h-a---h-o-d-̂-y-r-̌---h-a-o ------------------------------------------------------------- pûak-tur̶-dhâwng-jài-kâ-pàn-bhrà-dhoo-dûay-rěu-bhlào
Musstet ihr eine Strafe bezahlen? พวก--อ-----่ายค-----บด-ว--รือ-ป--า? พ___________________________ พ-ก-ธ-ต-อ-จ-า-ค-า-ร-บ-้-ย-ร-อ-ป-่-? ----------------------------------- พวกเธอต้องจ่ายค่าปรับด้วยหรือเปล่า? 0
pu----t-r̶--h-------ài----p-r--p---̂---re-u-b-l--o p_________________________________________ p-̂-k-t-r---h-̂-n---a-i-k-̂---a-p-d-̂-y-r-̌---h-a-o --------------------------------------------------- pûak-tur̶-dhâwng-jài-kâp-ráp-dûay-rěu-bhlào
Wer musste sich verabschieden? ใคร-้อ---จ--กั-? ใ_____________ ใ-ร-้-ง-า-า-ก-น- ---------------- ใครต้องลาจากกัน? 0
kr-i-d----ng-l--ja----an k_____________________ k-a---h-̂-n---a-j-̀---a- ------------------------ krai-dhâwng-la-jàk-gan
Wer musste früh nach Hause gehen? ใค-ต้-ง--ับบ---ก่อ-? ใ_______________ ใ-ร-้-ง-ล-บ-้-น-่-น- -------------------- ใครต้องกลับบ้านก่อน? 0
kr---dh--wng-g--̀--ba---g--wn k________________________ k-a---h-̂-n---l-̀---a-n-g-̀-n ----------------------------- krai-dhâwng-glàp-bân-gàwn
Wer musste den Zug nehmen? ใครต-อ----ง-ถ-ฟ? ใ____________ ใ-ร-้-ง-ั-ง-ถ-ฟ- ---------------- ใครต้องนั่งรถไฟ? 0
k-a--------g-n--ng-ro---f-i k_______________________ k-a---h-̂-n---a-n---o-t-f-i --------------------------- krai-dhâwng-nâng-rót-fai
Wir wollten nicht lange bleiben. เ-า-ม-อยา---ู่น-น เ_____________ เ-า-ม-อ-า-อ-ู-น-น ----------------- เราไม่อยากอยู่นาน 0
r---mâi-à--â--a--y-----an r______________________ r-o-m-̂---̀-y-̂---̀-y-̂---a- ---------------------------- rao-mâi-à-yâk-à-yôo-nan
Wir wollten nichts trinken. เรา---อย-----ม-ะ-ร เ______________ เ-า-ม-อ-า-ด-่-อ-ไ- ------------------ เราไม่อยากดื่มอะไร 0
r-o-mâi----ya-k---̀------r-i r_______________________ r-o-m-̂---̀-y-̂---e-u---̀-r-i ----------------------------- rao-mâi-à-yâk-dèum-à-rai
Wir wollten nicht stören. เร-ไม--ยาก-บ-วน เ_____________ เ-า-ม-อ-า-ร-ก-น --------------- เราไม่อยากรบกวน 0
ra--m-̂---̀-ya-----------n r_____________________ r-o-m-̂---̀-y-̂---o-p-g-a- -------------------------- rao-mâi-à-yâk-róp-guan
Ich wollte eben telefonieren. ต--นั้- ผม --ด--ัน -ค่-ย-ก---ศ-พ-์ ต____ ผ_ / ดิ__ แ___________ ต-น-ั-น ผ- / ด-ฉ-น แ-่-ย-ก-ท-ศ-พ-์ ---------------------------------- ตอนนั้น ผม / ดิฉัน แค่อยากโทรศัพท์ 0
dt-n-n-n--ŏ- /-d--ch---·-kâ----ak-to-----s-p d_______ p__ / d______ · k__ y___ t_________ d-o---á- p-m / d---h-n · k-e y-a- t-h-r---à- -------------------------------------------- dton-nán pŏm / dì-chăn · kâe yàak toh-rá-sàp
Ich wollte ein Taxi bestellen. ผ- /-ด-------่ต้อ--า-เ-ี-กแท--ซ-่ ผ_ / ดิ__ แ_______________ ผ- / ด-ฉ-น แ-่-้-ง-า-เ-ี-ก-ท-ก-ี- --------------------------------- ผม / ดิฉัน แค่ต้องการเรียกแท็กซี่ 0
po---dì-cha----æ------wng---n-rî----æ----e-e p_____________________________________ p-̌---i---h-̌---æ---h-̂-n---a---i-a---æ-k-s-̂- ---------------------------------------------- pǒm-dì-chǎn-kæ̂-dhâwng-gan-rîak-tǽk-sêe
Ich wollte nämlich nach Haus fahren. ท-่จ-ิ- ---/ ------อ--กข--ร-กล-บบ้าน ที่___ ผ_ / ดิ__ อ_____________ ท-่-ร-ง ผ- / ด-ฉ-น อ-า-ข-บ-ถ-ล-บ-้-น ------------------------------------ ที่จริง ผม / ดิฉัน อยากขับรถกลับบ้าน 0
te-e---i-----̌---i---hǎn-a--yâk--à----́---l------̂n t___________________________________________ t-̂-t-r-n---o-m-d-̀-c-a-n-a---a-k-k-̀---o-t-g-a-p-b-̂- ------------------------------------------------------ têet-ring-pǒm-dì-chǎn-à-yâk-kàp-rót-glàp-bân
Ich dachte, du wolltest deine Frau anrufen. ผม /---ฉัน ---ว่า-คุณ--า---ร.ห--รรยา---ค-ณ ผ_ / ดิ__ คิ___ คุ_____________________ ผ- / ด-ฉ-น ค-ด-่- ค-ณ-ย-ก-ท-.-า-ร-ย-ข-ง-ุ- ------------------------------------------ ผม / ดิฉัน คิดว่า คุณอยากโทร.หาภรรยาของคุณ 0
po-m-dì----̌n-k--t-wa---o-n----y--k--o--hàp--awn---̂--o-g-koon p______________________________________________________ p-̌---i---h-̌---i-t-w-̂-k-o---̀-y-̂---o---a-p-r-w---a-k-o-g-k-o- ---------------------------------------------------------------- pǒm-dì-chǎn-kít-wâ-koon-à-yâk-ton-hàp-rawn-yâk-ong-koon
Ich dachte, du wolltest die Auskunft anrufen. ผม-/--ิฉัน-----่--คุณ-อ--กโ-ร-อบ-ามข้อมูล ผ_ / ดิ__ คิ___ คุ_ อ________________ ผ- / ด-ฉ-น ค-ด-่- ค-ณ อ-า-โ-ร-อ-ถ-ม-้-ม-ล ----------------------------------------- ผม / ดิฉัน คิดว่า คุณ อยากโทรสอบถามข้อมูล 0
p-̌m---̀--h-----i-----̂------à-y----t---sa----tǎm------moon p__________________________________________________ p-̌---i---h-̌---i-t-w-̂-k-o---̀-y-̂---o---a-w---a-m-k-̂---o-n ------------------------------------------------------------- pǒm-dì-chǎn-kít-wâ-koon-à-yâk-ton-sàwp-tǎm-kâw-moon
Ich dachte, du wolltest eine Pizza bestellen. ผ- / ดิฉ-น คิด--า-ค-- --า-สั-งพ--ซ-า ผ_ / ดิ__ คิ___ คุ_ อ_________ ผ- / ด-ฉ-น ค-ด-่- ค-ณ อ-า-ส-่-พ-ซ-่- ------------------------------------ ผม / ดิฉัน คิดว่า คุณ อยากสั่งพิซซ่า 0
p--m-di---ha-n-k-́--------on-a-----k--a-----i-s---̂ p________________________________________ p-̌---i---h-̌---i-t-w-̂-k-o---̀-y-̂---a-n---i-s-s-̂ --------------------------------------------------- pǒm-dì-chǎn-kít-wâ-koon-à-yâk-sàng-pís-sâ

Große Buchstaben, große Gefühle

In der Werbung werden viele Bilder gezeigt. Bilder wecken unser besonderes Interesse. Wir schauen sie länger und intensiver an als Buchstaben. Dadurch erinnern wir uns besser an Werbung, in der Bilder erscheinen. Auch erzeugen Bilder starke emotionale Reaktionen. Bilder werden vom Gehirn sehr schnell erkannt. Es weiß sofort, was auf dem Bild zu sehen ist. Buchstaben funktionieren anders als Bilder. Sie sind abstrakte Zeichen. Deshalb reagiert unser Gehirn langsamer auf Buchstaben. Es muss erst die Bedeutung des Wortes verstehen. Man könnte sagen, die Zeichen müssen vom Sprachhirn übersetzt werden. Auch mit Buchstaben kann man aber Emotionen erzeugen. Dazu muss man den Text nur sehr groß drucken. Studien zeigen, dass große Buchstaben auch eine große Wirkung haben. Große Buchstaben sind nicht nur auffälliger als kleine Buchstaben. Sie erzeugen auch eine stärkere emotionale Reaktion. Das gilt sowohl für positive als auch für negative Gefühle. Die Größe von Dingen war für den Menschen immer wichtig. Bei Gefahren muss der Mensch schnell reagieren. Und wenn etwas groß ist, ist es meist schon sehr nah! Dass große Bilder starke Reaktionen erzeugen, ist also verständlich. Weniger klar ist, wieso wir auch auf große Buchstaben reagieren. Buchstaben sind eigentlich kein Signal für das Gehirn. Trotzdem zeigt es stärkere Aktivität, wenn es große Buchstaben sieht. Für Wissenschaftler ist dieses Ergebnis sehr interessant. Es zeigt, wie wichtig Buchstaben für uns geworden sind. Unser Gehirn hat irgendwie gelernt, auf Schrift zu reagieren…