ის, ვინც ვარჯიშობს, ხშირად თავის სხეულს ძერწავს.
მაგრამ როგორც ჩანს, ტვინის ვარჯიშიც შესაძლებელია.
ეს ნიშნავს, რომ ენის სასწავლად უფრო მეტია საჭირო, ვიდრე ნიჭი.
რეგულარული პრაქტიკა ისეთივე მნიშვნელოვანია.
რადგან პრაქტიკას შეუძლია დადებითი გავლენა მოახდინოს ტვინში არსებულ სტრუქტურებზე.
რა თქმა უნდა, ენების განსაკუთრებული ნიჭი ჩვეულებრივ მემკვიდრეობითია.
მიუხედავად ამისა, ინტენსიურ ვარჯიშს შეუძლია ტვინის გარკვეული სტრუქტურების შეცვლა.
იზრდება მეტყველების ცენტრის მოცულობა.
იცვლება ასევე იმ ადამიანების ნერვული უჯრედები, ვინც ენაში ბევრ პრაქტიკას გადის.
დიდი ხნის განმავლობაში ფიქრობდნენ, რომ ტვინის შეცვლა შეუძლებელი იყო.
არსებობდა ასეთი აზრი: რაც ბავშვობაში არ ვისწავლეთ, იმას ვერასოდეს ვისწავლით.
მაგრამ ტვინის მკვლევარები სრულიად განსხვავებულ დასკვნამდე მივიდნენ.
მათ შეძლეს იმის ჩვენება, რომ ტვინი სისხარტეს მთელი სიცოცხლის განმავლობაში ინარჩუნებს.
შეიძლება ითქვას, რომ ის კუნთივით ფუნქციონირებს.
ასე რომ, მას შეუძლია ზრდა გააგრძელოს მოხუცებულობამდე.
ყოველი შესული ინფორმაცია მუშავდება ტვინში.
როდესაც ტვინი ვარჯიშობს, ის შემოსულ ინფორმაციას გაცილებით უკეთ ამუშავებს.
ანუ ის უფრო სწრაფად და ეფექტურად მუშაობს.
ეს პრინციპი სამართლიანია ახალგაზრდებისთვისაც და ხანდაზმულებისთვისაც.
მაგრამ არ არის აუცილებელი, რომ ადამიანი სწავლობდეს იმისათვის, რომ ტვინი ავარჯიშოს.
კითხვა ასევე ძალიან კარგი პრაქტიკაა.
ჩვენს მეტყველების ცენტრს განსაკუთრებულად უწყობს ხელს რთული და საინტერესო ლიტერატურა.
ეს ნიშნავს, რომ ჩვენი ლექსიკონი იზრდება.
უფრო მეტიც, ენის შეგრძნება გვიუმჯობესდება.
საინტერესოა, რომ ენას არა მარტო მეტყველების ცენტრი ამუშავებს.
ახალ ინფორმაციას ასევე ამუშავებს ველი, რომელიც აკონტროლებს მამოძრავებელ უნარებს.
ამიტომ საჭიროა მთელი ტვინის სტიმულირება რაც შეიძლება ხშირად.
ასე რომ: ავარჯიშეთ თქვენი სხეული
და
ტვინი!