ადამიანი დაბადებისთანავე ამყარებს სხვებთან ურთიერთობას.
ჩვილები ტირიან, როდესაც რაღაც უნდათ.
რამდენიმე თვის ასაკში მათ უკვე შეუძლიათ რამდენიმე მარტივი სიტყვის თქმა.
ორი წლის ასაკში მათ შეუძლიათ დაახლოებით სამი სიტყვისგან შემდგარი წინადადებების თქმა.
თქვენ არ შეგიძლიათ გავლენა მოახდინოთ იმაზე, თუ როდის იწყებს ბავშვი ლაპარაკს.
თუმცა, თქვენ შეგიძლიათ გავლენა მოახდინოთ იმაზე, თუ რამდენად კარგად შეისწავლის ბავშვი თავის მშობლიურ ენას.
მაგრამ ამისთვის რამდენიმე რამ უნდა გაითვალისწინოთ.
უპირველეს ყოვლისა, მნიშვნელოვანია, რომ ბავშვის სწავლა ყოველთვის მოტივირებული იყოს.
ის უნდა აცნობიერებდეს, რომ რაღაცაში წარმატებას აღწევს, როცა ლაპარაკობს.
ჩვილებს მოსწონთ ღიმილი, როგორც დადებითი რეაქცია.
უფრო მოზრდილი ბავშვები ესწრაფვიან დიალოგს თავის გარემოცვაში.
ისინი ორიენტირებულები არიან მათ გარშემო მყოფი ადამიანების ენაზე.
ამიტომ მათი მშობლების და მასწავლებლების ენობრივი უნარები მნიშვნელოვანია.
ბავშვმა ასევე უნდა ისწავლოს, რომ ენა ძვირფასია!
მაგრამ ეს პროცესი მათთვის ყოველთვის სასიამოვნო უნდა იყოს.
ბავშვისთვის ხმამაღლა კითხვა უჩვენებს მათ, თუ რამდენად საინტერესო შეიძლება იყოს ენა.
მშობლებმა მაქსიმალურად ბევრი უნდა აკეთონ ბავშვთან ერთად.
როდესაც ბავშვი ბევრ რამეს გამოცდის, მას ამ გამოცდილების შესახებ საუბარი უნდა.
დაბადებიდანვე ორენოვანი ბავშვები მკაცრ წესებს საჭიროებენ.
მათ უნდა იცოდნენ რომელ ენაზე ვისთან უნდა ილაპარაკონ.
ამგვარად მათმა ტვინმა შეიძლება ისწავლოს ორ ენას შორის დიფერენცირება.
როდესაც ბავშვები სკოლაში სიარულს იწყებენ, მათი ენა იცვლება.
ისინი ახალ სალაპარაკო ენას სწავლობენ.
მნიშვნელოვანია მშობლები ყურადღებას აქცევდნენ, თუ როგორ ლაპარაკობს მათი ბავშვი.
კვლევები უჩვენებს, რომ პირველი ენა ტვინში სამუდამოდ იბეჭდება.
ბავშვობაში ნასწავლი მთელი სიცოცხლის მანძილზე მიგვყვება.
ვინც ბავშვობაში მშობლიურ ენას სათანადოდ სწავლობს, მომავალში მისგან სარგებელს მიიღებს.
ის რაღაც ახალს უფრო სწრაფად და უკეთ სწავლობს - არა მარტო უცხო ენებს...