Rozmówki

pl Zdania podrzędne z czy   »   da Bisætninger med ”om“

93 [dziewięćdziesiąt trzy]

Zdania podrzędne z czy

Zdania podrzędne z czy

93 [treoghalvfems]

Bisætninger med ”om“

Wybierz, jak chcesz zobaczyć tłumaczenie:   
polski duński Bawić się Więcej
Nie wiem, czy on mnie kocha. Jeg --- --ke--o- h-n--l-ke- mi-. Jeg ved ikke, om han elsker mig. J-g v-d i-k-, o- h-n e-s-e- m-g- -------------------------------- Jeg ved ikke, om han elsker mig. 0
Nie wiem, czy on wróci. J-- v---ik----o- -a- -o--e- ti-b---. Jeg ved ikke, om han kommer tilbage. J-g v-d i-k-, o- h-n k-m-e- t-l-a-e- ------------------------------------ Jeg ved ikke, om han kommer tilbage. 0
Nie wiem, czy on do mnie zadzwoni. J-- ----ikke---m--an----ger--i- m--. Jeg ved ikke, om han ringer til mig. J-g v-d i-k-, o- h-n r-n-e- t-l m-g- ------------------------------------ Jeg ved ikke, om han ringer til mig. 0
Czy on mnie kocha? M----an --s--r--i-? Mon han elsker mig? M-n h-n e-s-e- m-g- ------------------- Mon han elsker mig? 0
Czy on wróci? M-n ----komme---ilb-g-? Mon han kommer tilbage? M-n h-n k-m-e- t-l-a-e- ----------------------- Mon han kommer tilbage? 0
Czy on do mnie zadzwoni? Mo- han ri-ge--t-- m--? Mon han ringer til mig? M-n h-n r-n-e- t-l m-g- ----------------------- Mon han ringer til mig? 0
Zadaję sobie pytanie, czy on o mnie myśli. J-g -pø---r-mig se-v--om-h----ænke- -å--ig. Jeg spørger mig selv, om han tænker på mig. J-g s-ø-g-r m-g s-l-, o- h-n t-n-e- p- m-g- ------------------------------------------- Jeg spørger mig selv, om han tænker på mig. 0
Zadaję sobie pytanie, czy on ma kogoś innego. J-g s-ø-g-r m---s-l-- o--h---ha- e- -nde-. Jeg spørger mig selv, om han har en anden. J-g s-ø-g-r m-g s-l-, o- h-n h-r e- a-d-n- ------------------------------------------ Jeg spørger mig selv, om han har en anden. 0
Zadaję sobie pytanie, czy on kłamie. J-- sp-rg-r-mi-----v---- h-- -yv-r. Jeg spørger mig selv, om han lyver. J-g s-ø-g-r m-g s-l-, o- h-n l-v-r- ----------------------------------- Jeg spørger mig selv, om han lyver. 0
Czy on w ogóle o mnie myśli? Mo--h-n--------på-m-g? Mon han tænker på mig? M-n h-n t-n-e- p- m-g- ---------------------- Mon han tænker på mig? 0
Czy on w ogóle ma inną? M-n-han --r-e-----e-? Mon han har en anden? M-n h-n h-r e- a-d-n- --------------------- Mon han har en anden? 0
Czy on w ogóle mówi prawdę? Mon h-- s-g---sa--h-den? Mon han siger sandheden? M-n h-n s-g-r s-n-h-d-n- ------------------------ Mon han siger sandheden? 0
Wątpię, czy on mnie naprawdę lubi. J---tvi-l-r -å,-a------vi-ke-i--k-n-lid--m--. Jeg tvivler på, at han virkelig kan lide mig. J-g t-i-l-r p-, a- h-n v-r-e-i- k-n l-d- m-g- --------------------------------------------- Jeg tvivler på, at han virkelig kan lide mig. 0
Wątpię, czy on do mnie napisze. Je- tv-vl-----,-at -a----ri-er -i- ---. Jeg tvivler på, at han skriver til mig. J-g t-i-l-r p-, a- h-n s-r-v-r t-l m-g- --------------------------------------- Jeg tvivler på, at han skriver til mig. 0
Wątpię, czy on się ze mną ożeni. Je--t-iv--r-på,-a--h-n-----er-sig --- -ig. Jeg tvivler på, at han gifter sig med mig. J-g t-i-l-r p-, a- h-n g-f-e- s-g m-d m-g- ------------------------------------------ Jeg tvivler på, at han gifter sig med mig. 0
Czy on mnie naprawdę lubi? M-n-ha--virk--i- kan----e ---? Mon han virkelig kan lide mig? M-n h-n v-r-e-i- k-n l-d- m-g- ------------------------------ Mon han virkelig kan lide mig? 0
Czy on do mnie w ogóle napisze? M-n --n-s--i-er---l-m--? Mon han skriver til mig? M-n h-n s-r-v-r t-l m-g- ------------------------ Mon han skriver til mig? 0
Czy on się ze mną ożeni? M-n -a- --f----sig---d--i-? Mon han gifter sig med mig? M-n h-n g-f-e- s-g m-d m-g- --------------------------- Mon han gifter sig med mig? 0

Jak mózg uczy się gramatyki?

Naukę naszego języka ojczystego rozpoczęliśmy jako niemowlęta. Dzieje się to całkiem automatycznie. Nie zauważamy tego. Nasz mózg podczas nauki musi jednak wykonać ogromną pracę. Kiedy uczymy się na przykład gramatyki, ma bardzo dużo pracy. Każdego dnia słyszy nowe rzeczy. Dostaje ciągle nowe impulsy. Mózg nie potrafi jednak przetworzyć każdego impulsu pojedynczo. Musi działać ekonomicznie. Dlatego jest zorientowany na regularność. Mózg zauważa to, co często słyszy. Zapisuje, jak często występuje określona rzecz. Z takich przykładów tworzy później gramatyczną regułę. Dzieci wiedzą, czy zdanie jest prawidłowe czy błędne. Nie wiedzą natomiast, dlaczego tak jest. Ich mózg zna reguły, nie ucząc się ich. Dorośli uczą się języków inaczej. Znają już struktury swojego języka ojczystego. Tworzą one podstawę dla nowych reguł gramatycznych. Żeby się uczyć, dorośli potrzebują jednak lekcji. Kiedy mózg uczy się gramatyki, ma stały system. Jest to widoczne na przykład w rzeczownikach i czasownikach. Są zapisywane w różnych obszarach mózgu. Podczas ich przetwarzania aktywne są różne regiony. Prostych reguł inaczej też się uczy niż reguł złożonych. Przy regułach złożonych kilka obszarów mózgu współpracuje ze sobą. Jak dokładnie mózg uczy się gramatyki, nie jest jeszcze zbadane. Wiadomo jednak, że teoretycznie może nauczyć się każdej gramatyki…