Rozmówki

pl Zaimki dzierżawcze 2   »   da Possessivpronominer 2

67 [sześćdziesiąt siedem]

Zaimki dzierżawcze 2

Zaimki dzierżawcze 2

67 [syvogtres]

Possessivpronominer 2

Wybierz, jak chcesz zobaczyć tłumaczenie:   
polski duński Bawić się Więcej
okulary bril---ne b________ b-i-l-r-e --------- brillerne 0
On zapomniał swoich okularów. Han-h-- --e----i---b-il--r. H__ h__ g____ s___ b_______ H-n h-r g-e-t s-n- b-i-l-r- --------------------------- Han har glemt sine briller. 0
Gdzie on ma swoje okulary? Hv-r---r ----do- sine --i-ler? H___ h__ h__ d__ s___ b_______ H-o- h-r h-n d-g s-n- b-i-l-r- ------------------------------ Hvor har han dog sine briller? 0
zegar u-et u___ u-e- ---- uret 0
Jego zegar jest zepsuty. H-ns-ur-e- i stykker. H___ u_ e_ i s_______ H-n- u- e- i s-y-k-r- --------------------- Hans ur er i stykker. 0
Ten zegar wisi na ścianie. U-et-h-n----på --g-e-. U___ h_____ p_ v______ U-e- h-n-e- p- v-g-e-. ---------------------- Uret hænger på væggen. 0
paszport pa-set p_____ p-s-e- ------ passet 0
On zgubił swój paszport. H-- h-r-mis--- --- ---. H__ h__ m_____ s__ p___ H-n h-r m-s-e- s-t p-s- ----------------------- Han har mistet sit pas. 0
Gdzie on ma swój paszport? Hvo--h-r--an---g--it p--? H___ h__ h__ d__ s__ p___ H-o- h-r h-n d-g s-t p-s- ------------------------- Hvor har han dog sit pas? 0
oni / one – ich h---–--e---s h__ – h_____ h-n – h-n-e- ------------ hun – hendes 0
Te dzieci nie mogą znaleźć swoich rodziców. B-rn-ne ka- i-ke f-n-e---res f--æ-d-e. B______ k__ i___ f____ d____ f________ B-r-e-e k-n i-k- f-n-e d-r-s f-r-l-r-. -------------------------------------- Børnene kan ikke finde deres forældre. 0
Przecież tam idą już ich rodzice! Me- -e---omm---der----o---dr- jo! M__ d__ k_____ d____ f_______ j__ M-n d-r k-m-e- d-r-s f-r-l-r- j-! --------------------------------- Men der kommer deres forældre jo! 0
pan – pana De – De--s D_ – D____ D- – D-r-s ---------- De – Deres 0
Jak minęła pana podróż, panie Müller? Hv-r--- v-r Der-s -e-se--hr. Mülle-? H______ v__ D____ r_____ h__ M______ H-o-d-n v-r D-r-s r-j-e- h-. M-l-e-? ------------------------------------ Hvordan var Deres rejse, hr. Müller? 0
Gdzie jest pana żona, panie Müller? H--- e---e-e---one, --- Mü---r? H___ e_ D____ k____ h__ M______ H-o- e- D-r-s k-n-, h-. M-l-e-? ------------------------------- Hvor er Deres kone, hr. Müller? 0
pani – pani De --De-es D_ – D____ D- – D-r-s ---------- De – Deres 0
Jak minęła pani podróż, pani Schmidt? H-----n -ar De-es--ej--,-f------mi-t? H______ v__ D____ r_____ f__ S_______ H-o-d-n v-r D-r-s r-j-e- f-u S-h-i-t- ------------------------------------- Hvordan var Deres rejse, fru Schmidt? 0
Gdzie jest pani mąż, pani Schmidt? Hv-- er--e--s--an-- -r---ch-id-? H___ e_ D____ m____ f__ S_______ H-o- e- D-r-s m-n-, f-u S-h-i-t- -------------------------------- Hvor er Deres mand, fru Schmidt? 0

Genetyczna mutacja umożliwia mówienie

Ze wszystkich istot żyjących na świecie mówić może tylko człowiek. To różni go od zwierząt i roślin. Oczywiście również zwierzęta i rośliny komunikują się wzajemnie. Nie władają jednak złożonym językiem sylab. Dlaczego zatem człowiek może mówić? Do mówienia potrzebne są określone cechy organiczne. Te fizyczne właściwości znajdują się tylko u ludzi. Nie jest jednak oczywiste, że on je rozwinął. W ewolucji nic nie zdarza się bez powodu. Kiedyś człowiek zaczął mówić. Kiedy to było dokładnie, jeszcze nie wiadomo. Musiało się jednak coś zdarzyć, co dało człowiekowi mowę. Naukowcy twierdzą, że odpowiedzialna za to jest genetyczna mutacja. Antropolodzy porównali materiał genetyczny różnych istot żyjących. Wiadomo, że określony gen wpływa na język. Ludzie, u których jest on uszkodzony, mają problemy z mówieniem. Nie potrafią się dobrze wyrazić i gorzej rozumieją słowa. Gen ten badano u ludzi, małp i mysz. U ludzi i szympansów są one bardzo podobne. Można rozpoznać tylko dwie małe różnice. Różnice te są jednak dostrzegalne w mózgu. Wraz z innymi genami wpływają na określone aktywności mózgu. Dzięki temu człowiek potrafi mówić, małpa nie. Jednak zagadka ludzkiego języka jest przez to jeszcze nie rozwiązana. Sama mutacja genu nie wystarcza bowiem, by móc mówić. Naukowcy wszczepili ludzką odmianę genu myszom. A te nie potrafiły mówić… Ich pisk miał jednak inny dźwięk!