Rozmówki

pl Praca   »   nn Working

55 [pięćdziesiąt pięć]

Praca

Praca

55 [femtifem]

Working

Wybierz, jak chcesz zobaczyć tłumaczenie:   
polski nynorsk Bawić się Więcej
Czym się pan / pani zajmuje zawodowo? Kv- --b--r -- ---? Kva jobbar du med? K-a j-b-a- d- m-d- ------------------ Kva jobbar du med? 0
Mój mąż jest z zawodu lekarzem. Man-en-m-n e--l--e. Mannen min er lege. M-n-e- m-n e- l-g-. ------------------- Mannen min er lege. 0
Pracuję na pół etatu jako pielęgniarka. E--jo-b----elt-- -om -j-ke-l-i--. Eg jobbar deltid som sjukepleiar. E- j-b-a- d-l-i- s-m s-u-e-l-i-r- --------------------------------- Eg jobbar deltid som sjukepleiar. 0
Wkrótce pójdziemy na emeryturę. S-----b----v-------o-ist--. Snart blir vi pensjonistar. S-a-t b-i- v- p-n-j-n-s-a-. --------------------------- Snart blir vi pensjonistar. 0
Ale podatki są wysokie. M-- skatta-- -- ---e. Men skattane er høge. M-n s-a-t-n- e- h-g-. --------------------- Men skattane er høge. 0
I ubezpieczenie zdrowotne jest wysokie. Og--e-sefors---i-ga -r-dy-. Og helseforsikringa er dyr. O- h-l-e-o-s-k-i-g- e- d-r- --------------------------- Og helseforsikringa er dyr. 0
Kim chcesz kiedyś zostać? K-a --- d---y---til å-bli? Kva har du lyst til å bli? K-a h-r d- l-s- t-l å b-i- -------------------------- Kva har du lyst til å bli? 0
Chciałbym zostać inżynierem. Eg vi---li-in-eniør. Eg vil bli ingeniør. E- v-l b-i i-g-n-ø-. -------------------- Eg vil bli ingeniør. 0
Chcę studiować na uniwersytecie. Eg vi----u---e ve- ---ver--t-t-t. Eg vil studere ved universitetet. E- v-l s-u-e-e v-d u-i-e-s-t-t-t- --------------------------------- Eg vil studere ved universitetet. 0
Jestem praktykantem. E------r-k--kan-. Eg er praktikant. E- e- p-a-t-k-n-. ----------------- Eg er praktikant. 0
Nie zarabiam dużo. Eg-ten----k-j- m--je. Eg tenar ikkje mykje. E- t-n-r i-k-e m-k-e- --------------------- Eg tenar ikkje mykje. 0
Robię praktyki za granicą. Eg -ek-p--ks-s-i -tland--. Eg tek praksis i utlandet. E- t-k p-a-s-s i u-l-n-e-. -------------------------- Eg tek praksis i utlandet. 0
To jest mój szef. D-- e--sje-en m-n. Det er sjefen min. D-t e- s-e-e- m-n- ------------------ Det er sjefen min. 0
Mam miłych kolegów. Eg --- -----l-g---o--egaer. Eg har hyggelege kollegaer. E- h-r h-g-e-e-e k-l-e-a-r- --------------------------- Eg har hyggelege kollegaer. 0
W południe chodzimy zawsze na stołówkę. V- -- lu--j i-k-nt---. Vi et lunsj i kantina. V- e- l-n-j i k-n-i-a- ---------------------- Vi et lunsj i kantina. 0
Szukam pracy. Eg -er -tt-r arbeid. Eg ser etter arbeid. E- s-r e-t-r a-b-i-. -------------------- Eg ser etter arbeid. 0
Już od roku jestem bezrobotny / bezrobotna. E--ha- -----a--eids---s-i---t---r. Eg har vore arbeidslaus i eitt år. E- h-r v-r- a-b-i-s-a-s i e-t- å-. ---------------------------------- Eg har vore arbeidslaus i eitt år. 0
W tym kraju jest za dużo bezrobotnych. H-----la---- e--d-t f-r--an-e arb----l--ig-. Her i landet er det for mange arbeidsledige. H-r i l-n-e- e- d-t f-r m-n-e a-b-i-s-e-i-e- -------------------------------------------- Her i landet er det for mange arbeidsledige. 0

Ściągnij MP3 (.zip akta)

Nie znaleziono filmu!

Pamięć potrzebuje języka

Swój pierwszy dzień w szkole pamięta wielu ludzi. To, co było przedtem, nie pamiętamy. Z pierwszych naszych lat życia nie mamy prawie żadnych wspomnień. Dlaczego tak jest? Dlaczego nie pamiętamy tego, co przeżyliśmy jako małe dzieci? Powód jest w naszym rozwoju. Język i pamięć rozwijają się prawie w tym samym czasie. I żeby móc sobie coś przypomnieć, człowiek potrzebuje języka. To znaczy, że na to, co przeżył, musi mieć słowa. Naukowcy przeprowadzili z dziećmi różne testy. Doszli przy tym do interesującego odkrycia. Jak tylko dzieci uczą się mówić, zapominają wszystko, co było przedtem. Początek języka jest więc też początkiem pamięci. W pierwszych trzech latach swojego życia dzieci uczą się bardzo dużo. Każdego dnia przeżywają nowe rzeczy. W tym wieku zbierają też wiele ważnych doświadczeń. Mimo to wszystko to przepada. Psycholodzy określają ten fenomen jako infantylna amnezja. Tylko te rzeczy, które dzieci mogą nazwać, zostają. Osobiste przeżycia zachowuje pamięć autobiograficzna. Funkcjonuje ona jak pamiętnik. Zachowane jest w niej wszystko to, co jest ważne w naszym życiu. W ten sposób pamięć autobiograficzna kształtuje też naszą tożsamość. Jej rozwój zależy od nauki języka ojczystego. I tylko przez nasz język możemy uaktywownić naszą pamięć. Rzeczy, które przeżyliśmy jako małe dzieci, oczywiście nie odeszły naprawdę. Są gdzieś zapisane w naszym mózgu. Nie możemy ich jednak odtworzyć… – wielka szkoda, prawda?