Rozmówki

pl Zaimki dzierżawcze 2   »   fi Posessiivipronominit 2

67 [sześćdziesiąt siedem]

Zaimki dzierżawcze 2

Zaimki dzierżawcze 2

67 [kuusikymmentäseitsemän]

Posessiivipronominit 2

Wybierz, jak chcesz zobaczyć tłumaczenie:   
polski fiński Bawić się Więcej
okulary s--m-l--it silmälasit s-l-ä-a-i- ---------- silmälasit 0
On zapomniał swoich okularów. H-n un--ti s----l-s-nsa. Hän unohti silmälasinsa. H-n u-o-t- s-l-ä-a-i-s-. ------------------------ Hän unohti silmälasinsa. 0
Gdzie on ma swoje okulary? M-ssä o-a--h--e- -asi--a? Missä ovat hänen lasinsa? M-s-ä o-a- h-n-n l-s-n-a- ------------------------- Missä ovat hänen lasinsa? 0
zegar ke-lo kello k-l-o ----- kello 0
Jego zegar jest zepsuty. H-n-n-kellons- on rik-i. Hänen kellonsa on rikki. H-n-n k-l-o-s- o- r-k-i- ------------------------ Hänen kellonsa on rikki. 0
Ten zegar wisi na ścianie. Kel-o r--kku- ----äl-ä. Kello roikkuu seinällä. K-l-o r-i-k-u s-i-ä-l-. ----------------------- Kello roikkuu seinällä. 0
paszport pa-si passi p-s-i ----- passi 0
On zgubił swój paszport. H-- o- --v------t p---i---. Hän on hävittänyt passinsa. H-n o- h-v-t-ä-y- p-s-i-s-. --------------------------- Hän on hävittänyt passinsa. 0
Gdzie on ma swój paszport? Mi--- on h---n ---sinsa? Missä on hänen passinsa? M-s-ä o- h-n-n p-s-i-s-? ------------------------ Missä on hänen passinsa? 0
oni / one – ich hän-–--ä-en hän – hänen h-n – h-n-n ----------- hän – hänen 0
Te dzieci nie mogą znaleźć swoich rodziców. L-pse--e--ät l-ydä -anh--piaa-. Lapset eivät löydä vanhempiaan. L-p-e- e-v-t l-y-ä v-n-e-p-a-n- ------------------------------- Lapset eivät löydä vanhempiaan. 0
Przecież tam idą już ich rodzice! Mu-t- tuolta-----e-ma---uleva----! Mutta tuolta vanhemmat tulevatkin! M-t-a t-o-t- v-n-e-m-t t-l-v-t-i-! ---------------------------------- Mutta tuolta vanhemmat tulevatkin! 0
pan – pana t--– teidä---teitit---ymu-t-) te – teidän (teitittelymuoto) t- – t-i-ä- (-e-t-t-e-y-u-t-) ----------------------------- te – teidän (teitittelymuoto) 0
Jak minęła pana podróż, panie Müller? Mi---in-- t-i----m-tkan-e ol-- h--r---üll--? Millainen teidän matkanne oli, herra Müller? M-l-a-n-n t-i-ä- m-t-a-n- o-i- h-r-a M-l-e-? -------------------------------------------- Millainen teidän matkanne oli, herra Müller? 0
Gdzie jest pana żona, panie Müller? Miss- -ai-on----n- h-rra-----e-? Missä vaimonne on, herra Müller? M-s-ä v-i-o-n- o-, h-r-a M-l-e-? -------------------------------- Missä vaimonne on, herra Müller? 0
pani – pani te – -ei-än-(te-t-------u-to) te – teidän (teitittelymuoto) t- – t-i-ä- (-e-t-t-e-y-u-t-) ----------------------------- te – teidän (teitittelymuoto) 0
Jak minęła pani podróż, pani Schmidt? M--lai-en ma-k-n-- oli- -ou-a-S----d-? Millainen matkanne oli, rouva Schmidt? M-l-a-n-n m-t-a-n- o-i- r-u-a S-h-i-t- -------------------------------------- Millainen matkanne oli, rouva Schmidt? 0
Gdzie jest pani mąż, pani Schmidt? Mi-----ie--nne on--ro-v- -ch--d-? Missä miehenne on, rouva Schmidt? M-s-ä m-e-e-n- o-, r-u-a S-h-i-t- --------------------------------- Missä miehenne on, rouva Schmidt? 0

Ściągnij MP3 (.zip akta)

Nie znaleziono filmu!

Genetyczna mutacja umożliwia mówienie

Ze wszystkich istot żyjących na świecie mówić może tylko człowiek. To różni go od zwierząt i roślin. Oczywiście również zwierzęta i rośliny komunikują się wzajemnie. Nie władają jednak złożonym językiem sylab. Dlaczego zatem człowiek może mówić? Do mówienia potrzebne są określone cechy organiczne. Te fizyczne właściwości znajdują się tylko u ludzi. Nie jest jednak oczywiste, że on je rozwinął. W ewolucji nic nie zdarza się bez powodu. Kiedyś człowiek zaczął mówić. Kiedy to było dokładnie, jeszcze nie wiadomo. Musiało się jednak coś zdarzyć, co dało człowiekowi mowę. Naukowcy twierdzą, że odpowiedzialna za to jest genetyczna mutacja. Antropolodzy porównali materiał genetyczny różnych istot żyjących. Wiadomo, że określony gen wpływa na język. Ludzie, u których jest on uszkodzony, mają problemy z mówieniem. Nie potrafią się dobrze wyrazić i gorzej rozumieją słowa. Gen ten badano u ludzi, małp i mysz. U ludzi i szympansów są one bardzo podobne. Można rozpoznać tylko dwie małe różnice. Różnice te są jednak dostrzegalne w mózgu. Wraz z innymi genami wpływają na określone aktywności mózgu. Dzięki temu człowiek potrafi mówić, małpa nie. Jednak zagadka ludzkiego języka jest przez to jeszcze nie rozwiązana. Sama mutacja genu nie wystarcza bowiem, by móc mówić. Naukowcy wszczepili ludzką odmianę genu myszom. A te nie potrafiły mówić… Ich pisk miał jednak inny dźwięk!