کتاب لغت

fa ‫زمان گذشته ی افعال معین 1‬   »   zh 情态动词的过去时1

‫87 [هشتاد و هفت]‬

‫زمان گذشته ی افعال معین 1‬

‫زمان گذشته ی افعال معین 1‬

87[八十七]

87 [Bāshíqī]

情态动词的过去时1

[qíngtài dòngcí de guòqù shí 1]

نحوه مشاهده ترجمه را انتخاب کنید:   
فارسی زبان چینی بازی بیشتر
‫ما باید به گلها آب می‌دادیم.‬ 我们 当时 必须 得 浇花 。 我们 当时 必须 得 浇花 。 1
w-m-- d--g--- --xū d---i-o h--. wǒmen dāngshí bìxū dé jiāo huā.
‫ما باید آپارتمان را تمیز می‌کردیم.‬ 我们 当时 必须 收拾 房间 。 我们 当时 必须 收拾 房间 。 1
W--e- d--gsh--bì-ū-sh-us-í-fá--j--n. Wǒmen dāngshí bìxū shōushí fángjiān.
‫ما باید ظرفها را می‌شستیم.‬ 我们 当时 必须 洗 餐具 。 我们 当时 必须 洗 餐具 。 1
W---n-dān---í--ìx- -ǐ--ā--ù. Wǒmen dāngshí bìxū xǐ cānjù.
‫آیا شما مجبور بودید صورت حساب را پرداخت کنید؟‬ 你们 当时 一定 要 付款 吗 ? 你们 当时 一定 要 付款 吗 ? 1
Nǐ-e- --n-sh- y-d--g --------ǎ- -a? Nǐmen dāngshí yīdìng yào fùkuǎn ma?
‫آیا شما مجبور بودید ورودی را پرداخت کنید؟‬ 你们 当时 一定 要 买 门票 吗 ? 你们 当时 一定 要 买 门票 吗 ? 1
N-men -ā--shí-yī---g -āomǎi -é--i---ma? Nǐmen dāngshí yīdìng yāomǎi ménpiào ma?
‫آیا شما مجبور بودید جریمه را پرداخت کنید؟‬ 你们 当时 一定 要 交罚款 吗 ? 你们 当时 一定 要 交罚款 吗 ? 1
N-me- dā--s-í-yīdìng-y-- ji------uǎ---a? Nǐmen dāngshí yīdìng yào jiāo fákuǎn ma?
‫کی باید خداحافظی می‌کرد؟‬ 那时 谁 一定 得 告别 ? 那时 谁 一定 得 告别 ? 1
Nà-shí-sh-- -īd-ng-d--gà-bié? Nà shí shuí yīdìng dé gàobié?
‫کی باید زود به خانه می‌رفت؟‬ 那时 谁 得 早些 回家 ? 那时 谁 得 早些 回家 ? 1
N- ----sh----é -ǎo--i- hu---iā? Nà shí shuí dé zǎo xiē huí jiā?
‫کی باید با قطار می‌رفت؟‬ 那时 谁 得坐 火车 ? 那时 谁 得坐 火车 ? 1
N- s---s--í-d- z-ò-hu--h-? Nà shí shuí dé zuò huǒchē?
‫ما نمی‌خواستیم زیاد بمانیم.‬ 我们 当时 不想 久待 。 我们 当时 不想 久待 。 1
Wǒ--n-dāng--- bù-iǎ-g-jiǔ -à-. Wǒmen dāngshí bùxiǎng jiǔ dài.
‫ما نمی‌خواستیم چیزی بنوشیم.‬ 我们 当时 什么 都 不想 喝 。 我们 当时 什么 都 不想 喝 。 1
Wǒm-----n-----s---m--d-u b-x-ǎ-g-hē. Wǒmen dāngshí shénme dōu bùxiǎng hē.
‫ما نمی‌خواستیم مزاحم بشویم.‬ 我们 当时 谁 也 不想 打扰 。 我们 当时 谁 也 不想 打扰 。 1
W--en---n--h- sh----ě----iǎng---rǎo. Wǒmen dāngshí shuí yě bùxiǎng dǎrǎo.
‫من فقط می‌خواستم تلفن کنم.‬ 我 那时 想 马上 打电话 。 我 那时 想 马上 打电话 。 1
Wǒ -à-shí--iǎ----ǎsh--- -----ànhuà. Wǒ nà shí xiǎng mǎshàng dǎ diànhuà.
‫من می‌خواستم تاکسی سفارش بدهم.‬ 我 那时 想 打辆 出租车 。 我 那时 想 打辆 出租车 。 1
Wǒ -- sh- -iǎn--d--liàng ----ū ---. Wǒ nà shí xiǎng dǎ liàng chūzū chē.
‫چون می‌خواستم به خانه بروم.‬ 我 那时 想 开车 回家 。 我 那时 想 开车 回家 。 1
W--n--shí--iǎ-g-kāi-h------j-ā. Wǒ nà shí xiǎng kāichē huí jiā.
‫من فکر کردم تو می‌خواستی به همسرت تلفن کنی.‬ 我 当时 以为, 你 想 给 你的 妻子 打电话 。 我 当时 以为, 你 想 给 你的 妻子 打电话 。 1
Wǒ d--g--í yǐwéi--n----ǎ-g g-i-nǐ -e -īzi d--d--n-u-. Wǒ dāngshí yǐwéi, nǐ xiǎng gěi nǐ de qīzi dǎ diànhuà.
‫من فکر کردم تو می‌خواستی به اطلاعات تلفن کنی.‬ 我 当时 以为, 你 想 给 信息台 打电话 。 我 当时 以为, 你 想 给 信息台 打电话 。 1
Wǒ -ā-gshí-y---i,--ǐ-xi--g g----ì-xī tái-dǎ--i--hu-. Wǒ dāngshí yǐwéi, nǐ xiǎng gěi xìnxī tái dǎ diànhuà.
‫من فکر کردم تو می‌خواستی پیتزا سفارش بدهی.‬ 我 当时 以为, 你 要 点 一张 比萨饼 。 我 当时 以为, 你 要 点 一张 比萨饼 。 1
W---ā-g--í---w--- ---y-od--- yī-zh-n- b----ǐng. Wǒ dāngshí yǐwéi, nǐ yàodiǎn yī zhāng bǐsàbǐng.

‫حروف بزرگ، احساسات بزرگ‬

‫تبلیغات از تصاویر زیادی استفاده می کند.‬ ‫تصاویر امیال خاص را بیدار می کند.‬ ‫ما به تصویر طولانی تر و با توجّه تر از حروف نگاه می کنیم.‬ ‫در نتیجه، ما تبلیغات را با عکس بهتر به یاد می آوریم.‬ ‫تصاویر نیز واکنش های قوی عاطفی ایجاد می کنند.‬ ‫مغز تصاویر را بسیار سریع تشخیص می دهد.‬ ‫مغز بلافاصله، آنچه را که در تصویر می توان دید را می داند .‬ ‫حرف با تصویر متفاوت عمل می کند.‬ ‫آنها شخصیت های انتزاعی هستند.‬ ‫بنابراین، مغز ما نسبت به حروف آهسته تر از تصویر واکنش نشان می دهد.‬ ‫اوّل، باید معنای کلمه را درک کند.‬ ‫ممکن است گفته شود که علائم باید بدر بخش از زبان مغز ترجمه شود.‬ ‫ولی احساسات را می توان با استفاده از حروف نیز تحریک کرد.‬ ‫ولی متن آن باید بسیار طولانی باشد.‬ ‫مطالعات نشان می دهد که حروف بزرگ اثر بیشتری دارند.‬ ‫حروف بزرگ نه تنها بیشتر از حروف کوچک قابل مشاهده هستند.‬ ‫آنها همچنین یک واکنش احساسی قوی تری ایجاد می کنند.‬ ‫این در مورد احساسات مثبت و منفی هم صادق است.‬ ‫اندازه چیزها همیشه برای انسان مهم بوده است.‬ ‫انسان باید به سرعت در برابر خطر واکنش نشان دهد.‬ ‫و هنگامی که چیزی بسیار بزرگ است، کاملا نزدیک حس می شود!‬ ‫بنابراین، قابل فهم است که تصاویر بزرگ واکنش های قوی ایجاد می کنند.‬ ‫امّا چگونه به حروف بزرگ واکنش نشان می دهیم زیاد روشن نیست.‬ ‫حروف در واقع علامتی برای مغز نیستند.‬ ‫با وجود این، مغز وقتی حروف درشت را می بنید فعّالیت بیشتری از خود نشان می دهد.‬ ‫این نتیجه برای دانشمندان بسیار جالب است.‬ ‫این امر نشان می دهد که چگونه حروف برای ما اهمیّت پیدا کرده اند.‬ ‫مغز ما به نوعی آموخته است که چگونه به نوشته واکنش نشان دهد.‬