کتاب لغت

fa ‫حمل و نقل عمومی‌‫/ عبور و مرور درون شهری‬   »   th การขนส่งมวลชน

‫36 [سی و شش]‬

‫حمل و نقل عمومی‌‫/ عبور و مرور درون شهری‬

‫حمل و نقل عمومی‌‫/ عبور و مرور درون شهری‬

36 [สามสิบหก]

sǎm-sìp-hòk

การขนส่งมวลชน

gan-kǒn-sòng-muan-chon

نحوه مشاهده ترجمه را انتخاب کنید:   
فارسی تايلندی بازی بیشتر
‫ایستگاه اتوبوس کجاست؟‬ ป้ายรถโดยสารอยู่ที่ไหน ครับ / คะ? ป้ายรถโดยสารอยู่ที่ไหน ครับ / คะ? 1
bhâ--ro---do--s-----̀----o-têe---̌i-krá---á bhâi-rót-doy-sǎn-à-yôo-têe-nǎi-kráp-ká
‫کدام اتوبوس به مرکز شهر می‌رود؟‬ รถเมล์คันไหนไปกลางเมือง ครับ / คะ? รถเมล์คันไหนไปกลางเมือง ครับ / คะ? 1
ro-------k-n-n--i-b--i-----g--euang--r----k-́ rót-may-kan-nǎi-bhai-glang-meuang-kráp-ká
‫کدام خط (چه اتوبوسی) باید سوار شوم؟‬ ผม / ดิฉัน ต้องไปสายไหน ครับ / คะ? ผม / ดิฉัน ต้องไปสายไหน ครับ / คะ? 1
p-̌--d------̌n------n----ai-s----na----rá--k-́ pǒm-dì-chǎn-dhâwng-bhai-sǎi-nǎi-kráp-ká
‫باید اتوبوس عوض کنم؟‬ ผม / ดิฉัน ต้องต่อรถไหม ครับ / คะ? ผม / ดิฉัน ต้องต่อรถไหม ครับ / คะ? 1
p--m-----chǎ-----̂w-----àw----t-m-------́--k-́ pǒm-dì-chǎn-dhâwng-dhàw-rót-mǎi-kráp-ká
‫کجا باید اتوبوس را عوض کنم؟‬ ผม / ดิฉัน ต้องต่อรถที่ไหน ครับ / คะ? ผม / ดิฉัน ต้องต่อรถที่ไหน ครับ / คะ? 1
pǒm--ì----̌n--hâ-ng-dh-----ó---ê--na-i--rá---á pǒm-dì-chǎn-dhâwng-dhàw-rót-têe-nǎi-kráp-ká
‫قیمت یک بلیط چند است؟‬ ตั๋วรถราคาเท่าไร ครับ / คะ? ตั๋วรถราคาเท่าไร ครับ / คะ? 1
dhu-a-r-́t--a----tâ---a---ra-p-ká dhǔa-rót-ra-ka-tâo-rai-kráp-ká
‫تا مرکز شهر چند ایستگاه است؟‬ กี่ป้ายก่อนจะถึงกลางเมือง ครับ / คะ? กี่ป้ายก่อนจะถึงกลางเมือง ครับ / คะ? 1
g-----h--i--a--n-ja---e-u-g-gl--g--eu-ng-kr-́--k-́ gèe-bhâi-gàwn-jà-těung-glang-meuang-kráp-ká
‫شما باید اینجا پیاده شوید.‬ คุณต้องลงรถที่นี่ ครับ / ค่ะ คุณต้องลงรถที่นี่ ครับ / ค่ะ 1
ko-n---â--g-l-ng------te-e-ne---k-á----̂ koon-dhâwng-long-rót-têe-nêe-kráp-kâ
‫شما باید از قسمت عقب ماشین پیاده شوید.‬ คุณต้องลงข้างหลัง ครับ / ค่ะ คุณต้องลงข้างหลัง ครับ / ค่ะ 1
koon-dh----g-l-n-----n---ǎ-----a-p---̂ koon-dhâwng-long-kâng-lǎng-kráp-kâ
‫متروی (زیرمینی) بعدی 5 دقیقه دیگر می‌آید.‬ อีกห้านาทีรถไฟขบวนต่อไปจะมา ครับ / คะ อีกห้านาทีรถไฟขบวนต่อไปจะมา ครับ / คะ 1
e-e---â-n----e--ó--fai-kòp-won-dh-̀---hai-j----a--ra-p-k-́ èek-hâ-na-tee-rót-fai-kòp-won-dhàw-bhai-jà-ma-kráp-ká
‫تراموای بعدی 10 دقیقه دیگر می‌آید.‬ อีกสิบนาทีรถรางขบวนต่อไปจะมา ครับ / คะ อีกสิบนาทีรถรางขบวนต่อไปจะมา ครับ / คะ 1
e-ek-s-̀-----t----o-t--an--kò---on-d--̀--bh----à----kra-----́ èek-sìp-na-tee-rót-rang-kòp-won-dhàw-bhai-jà-ma-kráp-ká
‫اتوبوس بعدی 15 دقیقه دیگر می‌آید.‬ อีกสิบห้านาทีรถเมล์คันต่อไปจะมา ครับ / คะ อีกสิบห้านาทีรถเมล์คันต่อไปจะมา ครับ / คะ 1
e-e---ì--hâ-n--tee---́t-m-y---n--hà--b-a--j----a-k-a-p-ká èek-sìp-hâ-na-tee-rót-may-kan-dhàw-bhai-jà-ma-kráp-ká
‫آخرین مترو (زیرزمینی) کی حرکت می‌کند؟‬ รถไฟใต้ดินเที่ยวสุดท้ายเมื่อไร ครับ / คะ? รถไฟใต้ดินเที่ยวสุดท้ายเมื่อไร ครับ / คะ? 1
ro---fa--d--̂i-din-tê-o-s-̀---ta-i-m-̂ua-ra--k-á--k-́ rót-fai-dhâi-din-têeo-sòot-tái-mêua-rai-kráp-ká
‫آخرین تراموا کی حرکت می‌کند؟‬ รถรางเที่ยวสุดท้ายเมื่อไร ครับ / คะ? รถรางเที่ยวสุดท้ายเมื่อไร ครับ / คะ? 1
ro---r-ng-te--o-s---t-t--i-------ra---ráp---́ rót-rang-têeo-sòot-tái-mêua-rai-kráp-ká
‫آخرین اتوبوس کی حرکت می‌کند؟‬ รถเมล์เที่ยวสุดท้ายเมื่อไร ครับ / คะ? รถเมล์เที่ยวสุดท้ายเมื่อไร ครับ / คะ? 1
ro-t-m-y--ê---sò-t-t-́i---̂u--rai---á--ká rót-may-têeo-sòot-tái-mêua-rai-kráp-ká
‫شما بلیط دارید؟‬ คุณมีตั๋วรถไหม ครับ / คะ? คุณมีตั๋วรถไหม ครับ / คะ? 1
ko---m---dh--a--o---mǎi-k-á---á koon-mee-dhǔa-rót-mǎi-kráp-ká
‫بلیط؟ نه ندارم.‬ ตั๋วรถหรือ? ไม่มี ผม / ดิฉันไม่มีตั๋วรถ ครับ / คะ ตั๋วรถหรือ? ไม่มี ผม / ดิฉันไม่มีตั๋วรถ ครับ / คะ 1
d-ǔ---ó---e-u--------e-p----dì-----n--âi-m-e----̌--ró---rá---á dhǔa-rót-rěu-mâi-mee-pǒm-dì-chǎn-mâi-mee-dhǔa-rót-kráp-ká
‫پس باید جریمه بپردازید.‬ งั้นคุณต้องเสียค่าปรับ ครับ / คะ งั้นคุณต้องเสียค่าปรับ ครับ / คะ 1
n-a----o---dhâ--g-sǐ--k--p-r--p--r--p---́ ngán-koon-dhâwng-sǐa-kâp-ráp-kráp-ká

‫تکامل زبان‬

‫این که چرا ما با یکدیگر صحبت می کنیم، روشن است.‬ ‫ما می خواهیم افکار خود را با همدیگر مبادله و یکدیگر را درک کنیم.‬ ‫از طرف دیگر، این که دقیقا زبان چگونه شکل گرفته است، کمتر روشن است.‬ ‫تئوری های مختلفی در این مورد وجود دارد.‬ ‫آنچه مسلم است این است که زبان یک پدیده بسیار قدیمی است.‬ ‫وجود برخی ویژگی های فیزیکی برای صحبت کردن لازم بود.‬ ‫این خصوصیات برای ایجاد صدا لازم بود.‬ ‫انسان های ماقبل نئاندرتال توانایی به کار بردن صدای خود را داشتند.‬ ‫یعنی، آنها تفاوت خود را با حیوانات تمیز می دادند.‬ ‫بعلاوه، داشتن یک صدای بلند، و محکم برای دفاع مهم بود.‬ ‫و فرد می تواند با آن دشمن را تهدید کند یا بترساند.‬ ‫در آن زمان، تازه ابزار ساخته شده بود، و آتش هم کشف شده بود.‬ ‫این دانش به نحوی می بایست به دیگران منتقل شود.‬ ‫گفتار نیز در شکار گروهی مهم بود.‬ ‫از 2 میلیون سال پیش به بعد تفاهم ساده ای میان مردم وجود داشت.‬ ‫اولین عناصر زبانی علامت و اشاره بود.‬ ‫اما مردم می خواستند در تاریکی هم با همدیگر ارتباط داشته باشند.‬ ‫از این مهم تر، آنها به صحبت کردن بدون نگاه کردن به یکدیگر نیز نیاز داشتند.‬ ‫بنابراین، صوت بوجود آمد، و جای اشاره را گرفت.‬ ‫زبان به معنای امروزی آن حداقل 50،000 سال قدمت دارد.‬ ‫هنگامی که انسان هوشمند آفریقا را ترک کرد، زبان خود را در سراسر جهان پخش کرد.‬ ‫زبان ها در مناطق مختلف از همدیگر جدا شدند.‬ ‫یعنی، خانواده های زبان های مختلف به وجود آمدند.‬ ‫امّا، این زبان ها فقط دارای اصول و مبانی سیستم های زبان بودند.‬ ‫اوّلین زبان ها به اندازه زبان های امروز پیچیده نبودند.‬ ‫سپس آنها از طریق دستور زبان، آواشناسی و معناشناسی تکامل یافتند.‬ ‫می توان گفت که زبان های مختلف، راه حل های مختلف دارند.‬ ‫اما مشکل همیشه همان است: چگونه می توانم آنچه را فکر می کنم نشان دهم؟‬